Η πρόταση while

Παράδειγμα : Διάβαζε ακεραίους για όσο σου δίνονται
#include <stdio.h> main () { int status; long num; status=scanf(“%ld”,&num); while (status ==1) { /* ενέργειες βρόχου */ status= scanf(“%ld”,&num); } }	#include <stdio.h> main () { long num; while (scanf(“%ld”,&num)==1) { /* ενέργειες βρόχου */ } }

Η δεξιά «έκδοση» δουλεύει γιατί η scanf εκτός από το να διαβάζει και να αποθηκεύει τιμές στη μεταβλητή num επιστρέφει έναν ακέραιο (τον status στην αριστερή έκδοση). Ο ακέραιος αυτός είναι πόσες τιμές διάβασε στον τρέχοντα κύκλο.

Όταν δώσουμε σαν είσοδο μια τιμή που δεν είναι long, π.χ. τον χαρακτήρα ‘q’, τότε το scanf θα επιστρέψει την τιμή 0 και ο βρόχος θα τερματιστεί.

Η while είναι βρόχος συνθήκης εισόδου, δηλαδή η συνθήκη εξετάζεται πρώτα και μόνο αν είναι αληθής, εκτελούνται οι εντολές του βρόχου. Υπάρχουν και βρόχοι συνθήκης εξόδου, όπου οι εντολές εκτελούνται πρώτα και μετά ελέγχεται η συνθήκη για έξοδο από το βρόχο. Αυτές τις εντολές θα τις δούμε αργότερα.

Προσοχή στη σύνταξη της while
#include <stdio.h> main () { int n=0; while (n < 3) printf(“%d\n”,n); n ++; }	#include <stdio.h> main () { int n=0; while (n ++ < 3); printf(“%d\n”,n); }
Αποτέλεσμα
0 0 0 0 0 ....	4

Στην αριστερή περίπτωση η εντολή n++; είναι έξω από την πρόταση της while. Όταν δεν υπάρχουν άγκιστρα ({}) η while τελειώνει στο πρώτο ερωτηματικό (;)

Στη δεξιά περίπτωση δεν υπάρχουν άγκιστρα και το πρώτο ερωτηματικό είναι αυτό στην ίδια γραμμή με τη while. Άρα η while δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αυξήσει το n 4 φορές.

Αν όντως θέλετε η while να μην κάνει τίποτε άλλο από τη δραστηριότητα μέσα στη συνθήκη ελέγχου γράψτε το κάπως έτσι

Παραβλέπει την είσοδο που είναι λευκά διαστήματα ή ψηφία

while (scanf(“%ld”,&num)==1)

; /* το ερωτηματικό είναι σε άλλη γραμμή */

Η πρόταση for

Πρόγραμμα υπολογισμού κύβων με for

#include <stdio.h>

main () {

int num;

printf(“ n n εις τον κύβο\n”);

for (num = 1; num <=6; num ++)

printf(“%5d %5d \n”, num, num*num*num);

}

Τώρα με while

#include <stdio.h>

main () {

int num;

printf(“ n εις τον κύβο\n”);

num = 1;

while (num <=6) {

printf(“%5d %5d \n”, num, num*num*num);

num ++;

}

}

Αποτέλεσμα

n n εις τον κύβο

1 1

2 8

3 27

…

for ( έκφραση 1 ; έκφραση 2 ; έκφραση 3)

· Η έκφραση 1 εκτελείται μια φορά όταν η for ξεκινάει

· Η έκφραση 2 είναι έκφραση ελέγχου και υπολογίζεται πριν από κάθε δυνητική εκτέλεση του βρόχου

· Η έκφραση 3 υπολογίζεται στο τέλος κάθε βρόχου

Ο βρόχος for μας παρέχει πολύ μεγάλη ευελιξία

· Μπορούμε να μετράμε προς τα κάτω αντί προς τα πάνω

for( n=5 ; n>0 ; n-- )

· Μπορούμε να μετράμε ανά 2, ανά 10 κτλ.

for( n=2 ; n<60 ; n+=13 )

· Μπορούμε να μετράμε με χαρακτήρες αντί αριθμών

for( ch=’a’ ; ch<=’z’ ; ch++)

· Μπορούμε να ελέγχουμε άλλες συνθήκες αντί του αριθμού των επαναλήψεων. Στο παραπάνω πρόγραμμα των κύβων θα μπορούσαμε να έχουμε π.χ.

for( num=1 ; num*num*num<=216 ; num++ )

· Μπορούμε να αυξάνουμε μια ποσότητα γεωμετρικά αντί αριθμητικά

for( debt=100. ; debt<150. ; debt*=1.1 )

· Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οποιαδήποτε έκφραση σαν τρίτη πρόταση. Αυτή εκτελείται αυτόματα σε κάθε κύκλο

for ( x=1 ; y<=75 ; y=++x*5+50 )

· Μπορούμε να αφήσουμε εκφράσεις κενές, αλλά τα ερωτηματικά πρεπει να υπάρχουν

for( n=3 ; ans<=25 ; )

· Η πρώτη έκφραση δεν χρειάζεται να είναι εντολή καταχώρησης. Θυμηθείτε όμως ότι εκτελείται μια μόνο φορά, στην αρχή

for(printf(“Συνέχισε με αριθμούς\n”);num!=6;)

· Μπορούμε να έχουμε παραπάνω από μια υποπρόταση μέσα σε κάθε θέση της for, χρησιμοποιώντας τον τελεστή κόμμα (,)

for( x=1, y=2 ; x*y < 100 ; x++, y++ )

Το παράδοξο του Ζήνωνα
#include <stdio.h> #include <math.h> #define LIMIT 15 main () { int count; float time; for ( time=0.0, count=1; count <= LIMIT ; time += pow(2.,-count), count++ ) printf("Time = %f at counter = %d\n",time, count); }
Αποτέλεσμα
Time = 0.000000 at counter = 1 Time = 0.500000 at counter = 2 Time = 0.750000 at counter = 3 Time = 0.875000 at counter = 4 Time = 0.937500 at counter = 5 Time = 0.968750 at counter = 6 Time = 0.984375 at counter = 7 Time = 0.992188 at counter = 8	Time = 0.996094 at counter = 9 Time = 0.998047 at counter = 10 Time = 0.999023 at counter = 11 Time = 0.999512 at counter = 12 Time = 0.999756 at counter = 13 Time = 0.999878 at counter = 14 Time = 0.999939 at counter = 15

Πότε χρησιμοποιούμε for και πότε while

Συνήθως όταν ένας βρόχος χρειάζεται αρχικές τιμές και μια εντολή ανανέωσης π.χ. count++; χρησιμοποιούμε τη for

for (count=1; count<100; count++)

Αν από την άλλη δεν ισχύουν τα παραπάνω έρχεται πιο φυσιολογικά η χρήση της while

while(scanf(“%d”, &num) ==1)
Βρόχος συνθήκης εξόδου : do while

Do while vs. while
#include <stdio.h> main () { char ch; do { scanf(“%c”,&ch); printf(“%c\n”,ch); } while ( ch != ‘#’); }	#include <stdio.h> main () { char ch; scanf(“%c”,&ch); while ( ch != ‘#’) { printf(“%c\n”,ch); scanf(“%c”,&ch); } }
Αποτέλεσμα
Είσοδος ab# Έξοδος a b #	Είσοδος ab# Έξοδος a b

Εσωτερικοί βρόχοι

rows1.c
#include <stdio.h> #define ROWS 6 #define CHARS 6 main () { int row; char ch; for (row=0;row<ROWS;row++) { for (ch=’A’;ch<’A’+CHARS;ch++) printf(“%c”,ch); printf(“\n”); } }	ABCDEF ABCDEF ABCDEF ABCDEF ABCDEF ABCDEF

Πίνακες

Η παρακάτω εντολή κρατάει χώρο στη μνήμη για ένα πίνακα με 20 στοιχεία. Κάθε στοιχείο είναι πραγματικός αριθμός (float).

float number[20];

Το πρώτο στοιχείο είναι το number[0] και το τελευταίο το number[19].

Χρήση for με πίνακα (scores_in.c)

/* Χρήση βρόχων για επεξεργασία πινάκων */

#include <stdio.h>

#define SIZE 10

main(){

int index, sum, score[SIZE];

float average;

printf("Δώστε %d βαθμολογίες\n", SIZE);

for (index=0; index < SIZE; index++)

scanf("%d", &score[index]);

printf("Οι βαθμολογίες που διαβάστηκαν είναι:\n");

for (index=0; index < SIΖΕ; index++)

printf("%d", score[index]);

printf("\n");

for (index=0, sum=0; index < SIΖΕ; index++)

sum+=score[index];

average = (float) sum/SIZE;

printf("Άθροισμα βαθμολογιών = %d, μέσος όρος =

%.2f\n", sum, average);

}

Αποτέλεσμα

Δώστε 10 βαθμολογίες

76 85 62 48 98 71

66 89 70 77 99

Οι βαθμολογίες που διαβάστηκαν είναι:

76 85 62 48 98 71 66 89 70 77

Άθροισμα βαθμολογιών = 742, μέσος όρος = 74.20

Προσοχή!! Το number[20] βρίσκεται έξω από τον πίνακα!

Οι συμβολοσειρές (strings) είναι ειδική μορφή πίνακα που αποτελείται από χαρακτήρες και ο ειδικός χαρακτήρας '\0' χρησιμοποιείται για να δηλώσει το τέλος της.

Bρόχος με επιστρεφόμενη τιμή συνάρτησης (power.c)

/* Χρήση τιμών επιστροφής */

#include <stdio.h>

main() {

double x,xpow;

double power(); /* δήλωση της συνάρτησης */

int n;

printf("Δώστε έναν αριθμό και τη θετική ακέραια"); printf(" δύναμη στην \n οποία ο αριθμός θα ");

printf("υψωθεί. Δώστε q για να σταματήσετε\n");

while( scanf("%lf%d", &x,&n)==2) {

xpow=power(x,n); /* κλήση της συνάρτησης */

printf("%.3e εις την %d είναι %.3e\n", x, n,

xpow);

}

}

double power(a,b)

double a;

int b;

{

double pow=1;

int i;

for (i=1; i<=b; i++)

pow *= a;

return pow

}

Αποτέλεσμα

Δώστε έναν αριθμό και τη θετική ακέραια δύναμη στην

οποία ο αριθμός θα υψωθεί. Δώστε q για να σταματήσετε

2.2 5

2.200e+000 εις την 5 είναι 5.154e+001

8.0

8

8.000e+000 εις την 8 είναι 1.678e+007

144 2

1.440+002 εις την 2 είναι 2.074e+004

q